การวางรากฐานของรัฐในอิสลาม อุบัติการณ์ที่อิสลามในสมัยสุดท้ายเริ่มขึ้นด้วยการรับวะหียฺ (วิวรณ์) ของท่านนบีมุฮัมมัด จากท่านอัลลอฮฺ ผ่านท่านญิบรีล (อ.ล.) ณ ถ้ำหิรออฺ เหนือยอดดอยอัน-นู๊ร แล้วก็การประกาศศาสนาอิสลามแก่ราษฎรมักกะฮฺ ในปีคริสต์ศักราช 6 1 0 ขณะท่านนบีมุฮัมมัด มีอายุได้ 4 0 ปี

การประกาศศาสนา ณ นครมักกะฮฺเป็นไปอย่างลับๆในขั้นแรกราว 3 ปี โดยเป็นไปอย่างรอบคอบรวมทั้งเลี่ยงการเผชิญหน้ากับพวกกุรอยช์ซึ่งมีอิทธิพลในนครมักกะฮฺ กลุ่มสาวกรุ่นแรกที่เชื่อถือต่อท่านนบีพระมุฮัมมัด จะเป็นญาติสนิทเพื่อนพ้องแล้วก็บุคคลในครอบครัวของท่าน

กระทั่งมีผู้เข้ารับอิสลามทั้งยังบุรุษรวมทั้งสตรีเกินกว่า 3 0 คน ก็เริ่มมีการรวมกลุ่มภายในบ้านของอัล-อัรฺก็อม อิบนุ อบีอัล-อัรก็อมเพื่อศึกษาคำสั่งสอนของอิสลามผ่านโองการอัล-กุรอานที่ท่านนบีมูฮัมมัด ได้เอามาประกาศแล้วก็อ่านให้เหล่าสาวกภายในบ้านหลังนั้นได้รับฟังและก็ทำความเข้าใจ ผลพวงจากการประกาศศาสนาอย่างลับๆในตอน 3 ปีแรกทำให้มีกลุ่มสาวกมากขึ้นเกือบจะ 4 0 คน อีกทั้งชายแล้วก็สตรี ซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้อดอยาก ข้ารับใช้ รวมทั้งบุคคลที่ไม่ได้โดนจับตามองจากพวกกุรอยช์การที่เหล่าสาวกรุ่นแรกส่วนมากเป็นชนชั้นล่างของสังคมในนครมักกะฮฺ เป็นผู้ยากจนหรือเป็นข้ารับใช้ ไม่มีอำนาจรวมทั้งอิทธิพล แต่ว่ายอมรับเชื่อถือต่ออิสลามก่อนผู้ดีที่มีอำนาจ นับว่าเป็นวิถีธรรมดาของเหล่าผู้เชื่อถือนับจากสมัยก่อนที่ย้อนกลับไปถึงยุคท่านนบีนูหฺ (อ.ล.) ความเร้นลับในประเด็นนี้มีอยู่ว่า อิสลามซึ่งท่านอัลลอฮฺ ได้ส่งบรรดาศาสนราชทูตทั้งหลายแหล่มาประกาศศาสนานับจากสมัยก่อน เป็นการนำเอาผู้คนออกมาจากอำนาจการยึดครอบครองของคนเราสู่การยินยอมรับอำนาจรวมทั้งการปกครองของท่านเพียงแต่ท่านเดียว

เมื่อมีผู้คนเป็นที่ยอมรับในอิสลามมากเพิ่มขึ้น การเปิดเผยแผ่อย่างลับๆก็ผันแปรเป็นการเผยแผ่อย่างเปิดเผยตามสั่งการที่ท่านอัลลอฮฺ ได้ประทานลงมาแก่ท่านนบี การขอความช่วยเหลือบรรดาผู้คนในเชื้อสายกุรอยช์ที่เป็นเครือญาติใกล้ชิดกับท่านนบี ซึ่งเริ่ม ณ เทือกเขาเศาะฟา ก็เลยเป็นปฐมบทของการประกาศศาสนาโดยเผย และก็นั่นก็เป็นจุดเริ่มของการประจันหน้าระหว่างความจริงแล้วก็ความเท็จ

รุ่งเช้าที่อิสลามที่แตกออกจากความมืดมนของระยะเวลาสุดท้ายที่รัตติกาลได้ถูกบังด้วยก้อนเมฆทะมึนก่อนรุ่งสว่าง ผู้เชื่อถือซึ่งเป็นเหล่าสาวกรุ่นแรก ณ นครมักกะฮฺจะต้องพบเจอกับการทำร้ายร่างกายรวมทั้งทรมานแตกต่างกันไปจากหัวหน้าชาวกุรอยช์ที่ต้องการขัดขวางไม่ให้แสงไฟที่ยามเช้านั้นเฉิดฉายรวมทั้งไล่ความมืดมนที่พวกกุรอยช์พยายามใช้เป็นเครื่องมือที่ใช้ในการครอบครองความเลื่อมใสแล้วก็วิถีของมนุษย์

การประจันหน้ากันระหว่างเลื่อมใสกับการไม่ยอมรับได้ดำเนินไปในนครมักกะฮฺและก็เขตละแวกใกล้เคียงตลอดระยะเวลา 13 ปี บรรดากลุ่มสาวกรุ่นแรกขณะนั้นเป็นผู้มีความเชื่อโดยแท้จริง ไม่มีผู้กลับกลอกหรือผู้เสาะหาประโยชน์ทางโลกแฝงเข้ามา พลังเลื่อมใสอันแข็งแกร่งแล้วก็ความทรหดอดทนของพวกเขาได้ขัดเกลาให้แปลงเป็นฝูงชนที่มีคุณลักษณะอันเข้มข้นสำหรับเพื่อการสืบต่อแล้วก็เผยแผ่อิสลามสู่ดินแดนนนอกคาบสมุทรอาหรับในเวลาถัดมา

0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0

อย่างไรก็แล้วแต่ ถึงแม้ปริมาณของผู้เชื่อถือในนครมักกะฮฺจะมิได้มากขึ้นมากเท่าไรนักตลอดระยะเวลา 13 ปี เนื่องด้วยพวกกุรอยช์และก็ชนเผ่าอาหรับที่เป็นผู้ช่วยเหลือในดินแดนอัล-หิญาซเป็นป้อมปราการขวางกั้นที่สำคัญต่อการเจริญเติบโตของผู้เลื่อมใสในอิสลาม การปองร้ายรวมทั้งการทรมานได้รุนแรงเยอะขึ้นเรื่อยๆ

0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0

ขอขอบคุณที่มาจาก แทงบอลออนไลน์

0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0

เมล็ดกาแฟสู่เครื่องดื่มของโลกอิสลาม จากการค้นพบ C o f f e e ก็มีหลักฐานที่เป็นตำนานเรื่องเล่ามากมาย ในศตวรรษที่ 9 มีการค้นพบ C o f f e e จากการได้กินผล C o f f e e หลังจากที่ได้เห็นแพะที่มีความคะนึกคะนองขึ้นหลังจากพวกมันได้กินผล C o f f e e หรือการค้นพบและกิน C o f f e e จนสามารถรอดชีวิตกลับมายังเมืองได้ เป็นต้น ในหลักฐานตำนานยืนยันถึงถิ่นฐานดั้งเดิมในเมืองเอธิโอเปียเป็นหลัก ถึงจะมีการยืนยันแต่ในเวลาต่าง ๆ ต้น C o f f e e มักไม่ได้รับความสนใจใด ๆทั้งสิ้น จนมีชาวอาหรับได้นำเอา C o f f e e นั้นออกไปเผยแพร่ในดินแดนอาราเบีย

 เมื่อ Coffee ถูกนำไปเผยแพร่ในดินแดนอาระเบีย ที่เป็นดินแดนดูเหมือนจะยอมรับ Coffee เป็นที่แรกคือเยเมน ต่อมาในช่วงปลายศตวรรษที่ดูเหมือนจะตอบรับ Coffee เป็นแห่งแรกคือเยเมน ในช่วงปลายศตวรรษที่ 14 ถึงเริ่มศตวรรษที่ 15 เริ่มแรกก่อนที่ Coffee กลายเป็นเครื่องดื่มนั้น Coffee ส่วนใหญ่เป็นอาหารมาก่อนในทางศาสนาของผู้ที่นับนิกายซูฟี โดยจะเคี้ยวเมล็ด Coffee เพื่อการขจัดความง่วงออกไปในขณะที่ดำเนินการทางศาสนาในเวลากลางคืน และยังเป็นยาเสริมความสามารถในการเข้าถึงพระเจ้าอีกด้วย แม้ว่าจะมีผู้นำทางนิกายได้คิดนำเมล็ด Coffee นำมาทำการปรับแต่งและปรุงเป็นน้ำ Coffee ซึ่งชาวเยเมนนั้นก็ไม่ค่อยนิยมดื่มสักเท่าไหร่ อีกทั้งนิยมการทานด้วยวิธีเคี้ยวเมล็ดสด ๆ หรือไม่ก็นำเปลือกของเผลกาแฟนั้นมาชงเป็นชา แล้วจึงนำมาดื่มร่วมกับใบกาต นั่นเอง

เนื่องจาก Coffee นั้นเป็นพืชป่าในเอธิโอเปียที่ชาวอาหรับนั้นมีความต้องการมากขึ้น ซึ่งทำให้ชาวอาหรับเยเมนนั้นได้นำ Coffee มาปลูกในบริเวณเทือกเขาทางตอนเหนือของเยเมน และไม่เป็นแค่เพียงการนำ Coffee มาเพื่อความต้องการของมนุษย์เท่านั้น ในพื้นที่ยังเหมาะสมต่อการปลูก Coffee อีกด้วย ส่วน Coffee ที่มีถิ่นฐานมาจากแอฟริกาจึงได้ชื่อว่า อาราบิกา เมื่อถูกนำเข้าสู่ยุโรปการที่ Coffee ถูกนำมาปลูกในเยเมน ส่งผลให้เมืองท่ามอคคา แต่เดิมที่เป็นท่าเรือที่ขนส่ง Coffee ไปทั่วอาระเบียและส่งค้าในยุโรปในภายหลัง จึงทำให้เยเมนผูกขาดการขาย Coffee ได้เป็นเวลานานถึง 2 ศตวรรษครึ่ง ก่อนจะสูญเสียการผูกขาดให้แก่ยุโรป

จาก เมล็ดกาแฟสู่เครื่องดื่มของโลกอิสลาม

ในช่วงปี ค.ศ.1500 Coffee ได้มีแพร่กระจายไปยังคาบสมุทรอาระเบียไปพร้อมกับผู้นับถือนิกายซูฟี ในไคโร ดามัสกัส และเมกกะ ผู้ที่ดื่ม Coffee ต้องจำกัดขอบเขต แต่ในหมู่ผู้นับถือนิกายมักจะรวมตัวกันดื่มบริเวณศาสนสถานหรือลานกว้างต่าง ๆ และยังเป็นเครื่องดื่มในเวลากลางคืนช่วงเทศกาลรอมดอน ดังนั้น Coffee จึงได้ถูกนำไปเกี่ยวข้องกับท่านนะบีมะหะหมัด โดยมีการอ้างถึงตำนานต้นกำเนิดของ Coffee ซึ่งท่านนะบีได้รับเมล็ด Coffee จากเทวทูตกาเบียลมาเป็นเครื่องดื่มในทางของศาสนาอิสลามแทนที่ไวน์ที่เป็นข้อห้ามทางศาสนา จากคำว่า Coffee ในภาษาอาหรับว่า Qahwah ที่เป็นคำใช้เรียกแทนคำว่า ไวน์ นั้นเอง ส่วนการที่ได้นำ Coffee มาเกี่ยวข้องกับศาสนาอิสลามนั้น ทำให้มีการดื่ม Coffee แพร่หลายควบคู่ไปกับการเผยแพร่ศาสนาอิสลาม ในประเทศอินเดียและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

เมื่อถึง ค.ศ. ๑๕๑๐ กาแฟก็ได้เปลี่ยนสถานะจากเครื่องดื่มทางศาสนาเป็นเครื่องดื่มทางสังคมมากขึ้น มีร้านกาแฟหรือ Coffee-house ในดินแดนตะวันออกกลางได้เกิดขึ้นมากมาย แต่เนื่องจากมีการถกเถียงเกี่ยวกับผลกระทบของกาแฟที่มีความผิดในข้อห้ามทางศาสนาอิสลาม และถึงแม้จะไม่เป็นข้อห้ามทางศาสนา แต่ชนชั้นปกครองในเมืองใหญ่ๆ ก็เห็นว่า ร้านกาแฟเป็นแหล่งมั่วสุมของคำนินทา คำพูดเสียดสีทางการเมือง และแหล่งการพนัน ทำให้มีการปราบปรามร้านกาแฟเหล่านั้นจำนวนมาก จนเมื่อถึงช่วงประมาณกลางศตวรรษที่ ๑๖ หลังจากความพยายามสั่งปิดร้านกาแฟล้มเหลว ทำให้มีร้านกาแฟแห่งแรกเปิดขึ้นในเมืองดามัสกัส ตามมาด้วยร้านกาแฟตามเมืองใหญ่อีกหลายแห่ง เช่น เมกกะ อิสตันบูล และไคโร เป็นต้น ร้านเหล่านี้จะกลายเป็นปัจจัยสำคัญต่อการแพร่กระจายการดื่มกาแฟในยุโรป

การปรุงกาแฟช่วงนี้ มีการสันนิษฐานว่า ในศตวรรษที่ ๑๕ ผู้นำทางนิกายซูฟีในเมืองท่ามอคคาเป็นผู้คิดค้นการคั่ว การบด และการชงกาแฟ การชงกาแฟในช่วงนี้จะใส่กาแฟลงไปก่อนแล้วตามด้วยน้ำต้มเดือด เพื่อสร้างกลิ่นที่น่าดึงดูดของกาแฟและก่อนที่จะมีการผลิตน้ำที่สะอาดเพียงพอ การต้มจึงเป็นวิธีการหนึ่งที่จะสร้างความแน่ใจในความสะอาดของน้ำ แต่กาแฟที่ชงขึ้นนั้นยังไม่มีการกรองเอากากกาแฟออก u f a b e t ทำให้กาแฟมีลักษณะข้นและขม ทั้งที่มีการปลูกอ้อยในดินแดนตะวันออกกลางและผลิตน้ำตาลที่รับมาจากอินเดียกว่าร้อยปีก่อนการรู้จักกาแฟ แต่ก็ไม่มีการเติมน้ำตาลผสมลงในกาแฟ รวมทั้งการเติมนมด้วย จากการมีคำกล่าวอ้างว่า เป็นสาเหตุของโรคเรื้อนหากเอามาผสมกับกาแฟ แต่กระนั้นก็มีการเติมกระวานลงในกาแฟบ่อยครั้ง รวมถึงมีการใส่ฝิ่นกับกัญชาลงไปแกว่งในน้ำกาแฟด้วย   

ภาษาอาหรับ ความสำคัญ อัลกุรอานได้ลงมาเป็นภาษาอาหรับที่ชัดเจน และได้ปรากฏข้อความยืนยัน มากกว่า 10 แห่งในอัลกุรอาน และย่อมเป็นหลักฐานที่ชัดเจนว่า การที่จะเข้าใจอัลกุรอานอย่างถูกต้องนั้น ขึ้นอยู่กับการรู้ภาอาหรับมาอีกเช่นกัน         

ภาษาอาหรับเป็นภาษาของอิสลาม เป็นภาษาที่อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ทรงให้บรรดามุสลิมได้รวมกันเป็นกลุ่มก้อนอยู่ในศักดิ์ศรีของตน และที่ซึ่งเคยเป็นแหล่งของวิชาการ และแนวความคิดแห่งอิสลาม อิทธิพลทางภาษานี้ต้องควบคู่ไปกับอิทธิพลของศาสนาอิสลาม ในความสูงส่งในภาษานี้ขึ้นอยู่กับความสูงส่งของศาสนาอิสลามอยู่เสมอ

ด้วยเหตุนี้ต้องเป็นหน้าที่ของผู้ที่รู้สึกภูมิใจทางศาสนาอิสลามและจะต้องช่วยกันส่งเสริมให้เรียนรู้ภาษาอาหรับ และชักชวนการเรียน เพราะเป็นภาษาของอัลกุรอาน ทางนำของอัลกุรอานที่เราได้รับแสงสว่าง และดำเนินสู่ทางอันเที่ยงธรรม ซึ่งเป็นหน้าที่ของผู้มีความรู้ (อุละมาอฺ) มุสลิมทั่วพื้นพิภพ โดยเฉพาะมุสลิมชั้นปัญญาชนที่มีความรู้ทางด้านภาษาอาหรับ ที่จะต้องใช้ความพยายามในการเผยแพร่ภาษาอาหรับ เพื่อการแพร่กระจายไปทั่วหมู่ชนชาวมุสลิม

ท่านอิมามอัซซาฟิอีย์ ร่อฮิมะฮุลลอฮฺ ได้กล่าวไว้ในตำราและคำฟัตวาว่าจำเป็นแก่มุสลิมที่จะต้องเรียนภาษาอาหรับ

“จำเป็นที่มุสลิมทุกคนจะต้องศึกษาอาหรับ เท่าที่ความพยายามสามารถจะมี”

ส่วนหนึ่งที่บ่งบอกถึงตำแหน่งที่ยิ่งใหญ่ของภาษานี้มีอยู่ในจิตใจของเหล่าบรรดามุสลิมไม่ว่าจะเป็นเชื้อชาติใดนั้น ก็ได้แก่ข้อความที่ท่านอัลอัลลามะฮฺ อัลอิมาม อัษษะอาลิบีย์ ได้กล่าวไว้ในคำนำหนังสือที่ชื่อว่า “ฟิกฮุ้ลลุเฆาะฮ์ วะซิรรุ้ลอะร่อบียะฮ์” เขียนว่า

“ผู้ใดรักอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา เขาก็ย่อมรักร่อซูลของพระองค์ มุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม และผู้รักร่อซูลซึ่งเป็นชาวอาหรับ เขาก็ย่อมรักชาวอาหรับ และผู้ใดรักชาวอาหรับเขาก็ย่อมรักภาษาอาหรับ ซึ่งโดยภาษานี้ได้มีพระคัมภีร์ที่ประเสริฐยิ่งลงมาแก่ผู้ที่ประเสริฐในหมู่ชนที่ไม่ใช่อาหรับ และหมู่ชนชาวอาหรับ และผู้ใดที่รักษาภาษาอาหรับเขาก็ย่อมเอาใจใส่ หมั่นเพียรและผินความสนใจสู่ภาษานี้”

เมื่อเราได้เรียนรู้และได้อ่านหนังสือที่ชื่อว่า “อัล-ฟิร็อก” ที่มีการเรียบเรียงโดยอัลอัลมาละฮฺ (ปราชญ์) อัลอิสฟีรอยินีย์ มีว่า ส่วนหนึ่งจากคุณสมบัติของผู้ดำเนินตามแนวทางของท่านร่อซูล (อะฮฺลุซซุนนะฮฺ) ซึ่งต่างกับหมู่ชนอื่น ๆ ก็คือ การแสงออกให้เห็นชัดเกี่ยวกับเรื่องภาษาอาหรับ และวรรณคดี

ข้อความหนึ่งที่รุ้สึกชื่นชมอ่านพบในหนังสือที่ชื่อว่า “วะซาอิลุ ตะก๊อดดุมิ้ล มุสลิมีนะ” (วิถีทางแห่งความเจริญก้าวหน้าของบรรดามุสลิม) ระบุไว้ว่า

“และเพื่อที่บรรดามุสลิมจะได้พัฒนาและทำความเจริญก้าวหน้านั้น จำเป็นที่พวกเขาจะต้องเผยแพร่ภาษาอาหรับไปทั่วประเทศที่เขาเหล่านั้นอยู่ และถ้าเมื่อไม่สามารถที่จะทำให้ภาษานี้เป็นภาษาเดียว (ใช้ภาษาเดียว) หรือเป็นภาษาที่หนึ่ง หรือเป็นภาษา “แม่” อย่างที่บางคนเรียกแล้ว ก็จะต้องไม่น้อยกว่าที่จะทำให้ภาษานี้เป็นภาษาร่วม เพื่อที่จะได้ทำให้เขาเหล่านั้นได้ใกล้ชิดสนิทสนมและมีหัวใจปรองดองกัน และภาษานั้นก็จะได้เป็นภาษาที่ใช้สนทนา และทำความเข้าใจซึ่งกันและกัน อันเป็นความสะดวกในการแลกเปลี่ยนวิชาความรู้ และความรู้สึกเห็นอกเห็นใจกัน”

จากที่กล่าวเอาไว้ว่า จำเป็นที่มุสลิมจะต้องเผยแพร่ภาษาอาหรับ โดยที่เราไม่ได้กล่าวถึงภาษาอื่นไว้อีก ทั้งนี้ก็เพราะภาษาอาหรับเป็นภาษาที่ได้รับการเทิดทูนในทัศนะของมุสลิม เพราะเป็นภาษาของ อัลกุรอาน อัลฮะดิษ และประวัติศาสตร์อิสลาม

อิสลามได้ใช้ให้ผู้ดำเนินตาม ศึกษาภาษาอาหรับเท่าที่สามารถจะทำได้ เพราะเป็นภาษาของอัลกุรอาน, ของท่านนบี คนในอดีต และบรรพบุรุษของพวกเขา ซึ่งได้เผยแพร่อิสลาม นอกจากนั้นยังเป็นภาษาของสวรรค์อีกด้วย ดังที่ท่านร่อซูล ศิอลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้บอกแก่เรา หลังจากผู้เรียบเรียงหนังสือดังกล่าว ได้พูดถึงตำแหน่งและคุณสมบัติพิเศษของภาษาอาหรับแล้ว เขาได้จบคำพูดของเขาและกล่าวว่า

“ในขณะที่บรรดามุสลิมกำลังเตรียมตัวที่จะพัฒนาและสร้างความก้าวหน้านั้น มันช่างจำเป็นแก่เขาเหล่านั้นเหลือเกิน ที่จะต้องมีหมู่ชนหลาย ๆ หมู่ที่จะใช้ภาษาอาหรับและเผยแพร่ไปให้ทั่วทุกแห่ง และรวมภาษาและปากกาของพวกเขาให้อยู่ในภาษาอาหรับเสีย”

แท้จริงแล้สว อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา นั้น ขณะที่พระองค์ได้ประทานพระคัมภีร์อันมีเกียรติเป็นภาษาอาหรับ พระองค์ได้ทรงคัดเลือก และกำหนดให้คงอยู่ชั่วนิรันดร และจะคงอยู่เท่ากับความคงอยู่ของ อัลกุรอานอันยั่งยืนตลอดกาล

“แท้จริง เราได้ประทานอัซซิกร์ (อัลกุรอาน) ลงมา และแท้จริง เราเป็นผู้รักษาสิ่งนั้น (อัลกุรอาน)”

ในการที่อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ทรงคัดเลือกภาษาอาหรับเป็นภาษาของพระคัมภีร์ของพระองค์ พระองค์ได้ทรงเชิญชวนให้บรรดาผู้ศรัทธาศึกษาภาษานั้น พร้อมทั้งให้รักษาไว้ และให้เผยแพร่ไปในหมู่มนุษย์ทั้งหลาย

0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0

เป็นการสมควรอย่างยิ่งสำหรับบรรดาผู้ที่ได้รับมรดกสาระของพระคัมภีร์อันประเสริฐ ufabet แห่งพระผู้เป็นเจ้านี้จะได้เป็นผู้นำหน้าคนอื่น ๆ ในการทะนุบำรุง และรักษาภาษานี้ไว้ด้วยการให้เกียรติและยกย่องตลอดมา

เศรษฐกิจพอเพียงตามแนวทางของศาสนาอิสลาม ความพอเพียง เป็นเรื่องที่ต้องเกิดภายในจิตใจ และนำไปสู่การปฏิบัติที่เป็นจริง ในหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ตามแนวพระราชดำริของในหลวงนั้น ประกอบไปด้วย ความพอประมาณ ความมีเหตุผล และการมีภูมิคุ้มกัน ซึ่งเป็นหลักในทางสายกลางและการพึ่งพาตัว ซึ่งถือได้ว่าเป็นเรื่องที่สอดคล้องตามหลักคำสอนของศาสนาอิสลาม โดยเฉพาะ ซุนนะห์ ของ ท่าน นบีมูฮัมมัด (ซ.ล.) ที่ท่านถือเป็นแบบอย่างที่สมบูรณ์ยิ่งในเรื่องนี้อีกด้วย

จากความมั่นคงในทางเศรษฐกิจที่จะเกิดขึ้น ต้องขึ้นอยู่กับความสมดุล ในการผลิต และความต้องการ ในการบริโภค ซึ่งถ้าหากว่าอย่างใดอย่างหนึ่งน้อยเกินไปหรือมากเกินไป เราจะไม่สามารถที่จะสร้างความมั่นคงและเกิดความยั่งยืนในทางเศรษฐกิจได้ และจะนำไปสู่ความพอเพียงได้อย่างแน่นอน แต่หากเราได้ยึดหลักตามแนวทางของของศาสดามูฮำมัด (ซ.ล.) แล้ว เราก็จะได้สัมผัสถึงความสำเร็จ สามารถยืนอยู่บนความพอดี และพอเพียงได้อย่างแน่นอน ดังวจนะของท่านนบี มูฮัมมัด (ซ.ล.) ที่ว่า

افضل الكسب بيع مبرور وعمل الرجل بيده رواه احمد

ที่กล่าวมาข้างต้นคือ “อาชีพที่ประเสริฐที่สุดก็คือ การค้าขายที่ซื่อสัตย์ และการทำงานด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนเอง” ข้อมูลจาก อะห์หมัด จากอัลฮ่าดิษ ซึ่งในบทนี้จะเห็นได้ว่าท่านรสูลุลลออฮ ชี้เน้นให้เกิดการพึ่งพาตนเองและมีความซื่อสัตย์ตรงไปตรงมา ไม่เบียดเบียนผู้อื่น โดยการกระทำดังกล่าวควรเริ่มต้นที่ตนเองก่อน เริ่มนับที่ตัวเรา แต่หากต้องมีหลักพึงอาศัยซึ่งกันและกัน อันจะเป็นการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีในอีกทางหนึ่งจากหลาย ๆ หนทาง

ซึ่งอย่างไรก็ตามนั้น ในมาตรฐานของคนเรามีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงในแต่ละบุคคล ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องขึ้นอยู่กับสถานะในแต่ละบุคคล แต่ละครอบครัว ความต้องการ และความหวังที่มีที่แตกต่างกัน ในการดำเนินชีวิตนั้นไม่มีสูตรสำเร็จใด ๆ ที่เป็นตัวตั้งค่ามาตรฐานของความพอเพียงว่า ควรแค่ไหน เพียงใด อย่างไร แต่ถ้าเราได้ยึดหลักตามแนวทางของศาสดามูฮำมัด (ซ.ล.) แล้วนั้น ท่านก็ส่งเสริมให้ ยึดทางสายกลางเป็นหลักในการดำเนินการ ไม่มากไปหรือไม่น้อยไป ดังวจนะของท่านนบี มูฮัมมัด (ซ.ล.) ที่ว่า

جيرالامور

  ที่กล่าวข้างต้นคือ “ความน่าภาคภูมิใจ ในการได้มากับการใช้ไป ด้วยความกลมกลืนและเหมาะสมนั่น ถือว่าเป็นความสำเร็จระดับหนึ่ง ต่อการก้าวต่อไปอีกหลายๆ ก้าว” ดั่งเช่น เรื่องของอาหารที่ใช้ในการดำรงชีวิต เพราะถ้าหากเราสามารถผลิตได้เอง ปลูกไว้กินเองได้ หากเหลือจากการบริโภคแล้ว เรายังสามารถขยายไปสู่การจำหน่ายจ่ายแจก ก็ย่อมถือเป็นความมั่นคง ทางเศรษฐกิจแบบยั่งยืนได้ด้วยเช่นเดียวกัน ดังวจนะของท่านศาสดามูฮัมมัด (ซ.ล.) ที่มีความว่า

“ไม่มีอาหารใดจะดีกว่าอาหารที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตนเอง U F A B E T และน่าบีของอัลเลาะห์ คือน่าบีดาวูด (อ) นั้น ท่านรับประทานอาหารที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตน” ข้อความดังกล่าวจาก บูคอรีย์

0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0

ดังนั้นเศรษเราควร ลดรายจ่าย เพิ่มรายได้ ใช้อย่างประหยัด รู้จักความพอดี มีวินัย เพื่ออนาคตที่สดใส ทั้งดุนยาและอาคิเราะฮ์

0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 00 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0

วิธีการก้าวสู่หนทางแห่งอิสลาม ศาสนาอิสลามนั้นมีผู้ที่นับถือมากกว่าหมื่นล้านคนและยังคงได้เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ตามกาลเวลา นับว่าเป็นศาสนาที่โตเร็วที่สุดในโลก สิ่งที่ทำให้ศาสนานี้มีความพิเศษและยังแตกต่างจากศาสนาอื่น ๆ คือ การเปลี่ยนมาเป็นศาสนานี้ทำได้อย่างง่ายดาย ด้วยการปฎิญาณตนเพื่อรับด้วยวาจา ซึ่งอย่างไรก็ตามนั้นในการปฎิญาณตนไม่ใช่สิ่งที่สามารถปฎิบัติได้โดยทันที โดยจากความเข้าใจและการอุทิศตนตามหลักศาสนาเป็นสิ่งที่สำคัญทีเดียว

ในการรับศาสนาคือการที่ขจัดบาปเก่าที่มีมา มุสลิมใหม่เป็นผู้ที่บริสุทธิ์เช่นเดียวกับแรกทารกแรกเกิด มุสลิมควรที่จะพยายามในการรักษาตนให้บริสุทธิ์ตลอดเวลาด้วยการทำความดีตามที่อัลลอฮฺได้สั่งใช้ หรืออิบาดะฮฺ

ดังนั้นยังมีกฎระเบียบในเรื่องของการแต่งกายที่ต้องเน้นความสุภาพเรียบร้อย ถ่อมตน ที่มุสลิมทุกคนควรปฏิบัติตาม อย่างเคร่งครัด

1. สำรวจตนให้แน่ใจว่ารู้จริงว่าการเป็นมุสลิมคืออะไร ข้อปฏิบัติแรกของการเป็นมุสลิม ก็คือ การเชื่อว่าอัลลอฮฺเป็นพระเจ้าหนึ่งเดียว พระองค์เป็นพระเจ้าเพียงองค์เดียว เป็นผู้สร้างและทรงอำนาจสูงสุด อัลลอฮฺ เป็นผู้เดียวที่สมควรแก่การกราบไหว้บูชา สมควรอุทิศตนกระทำสิ่งดีเพื่อพระองค์ โดยไม่มีสิ่งใดมาเทียบเคียงได้ ศาสนทูตของอัลลอฮฺ ท่านนบีมุฮัมมัด เป็นศาสนทูตคนสุดท้ายที่ลงมาบนโลก จึงเป็นศาสนาที่ดำเนินตามกฎแห่งธรรมชาติและใกล้ชิดวิถีของผู้สร้างมากที่สุด ดังนั้นผู้ที่น้อมรับก็กำลังกลับสู่วิถีทางแรกสุดแห่งธรรมชาติ
2. การอ่านพระคัมภีร์ อัลกุรอานเป็นแหล่งรวมคำสอนหลัก ที่มีความเชื่อกันว่า พระคัมภีร์อัลกุรอานเป็นพระวจนะของพระเจ้าที่ไม่เคยถูกบิดเบือน อีกทั้งยังสนับสนุนพระคัมภีร์ของชาวคริสต์และชาวยิวที่มีมาก่อนให้สมบูรณ์อีกด้วย หนังสือทางศาสนาที่สำคัญในอิสลามอีกเล่มคือ “ฮะดีษ” ซึ่งได้รวบรวมคำสอนของท่านนบีมุฮัมมัด ฮะดีษนี้เป็นส่วนประกอบพื้นฐานของกฎหมาย การอ่านพระคัมภีร์และคำสอนจึงสามารถทำให้มุสลิมมีความรู้ความเข้าใจ ที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์และกฎเกณฑ์ของศาสนา
3. การคุยกับอิหม่าม อิหม่าม ก็คือ ผู้นำทางศาสนา ที่ต้องมีการประกอบพิธีต่าง ๆในมัสยิด ซึ่งอิหม่ามนั้นได้ถูกคัดเลือก ด้วยระดับความรู้ในพระคัมภีร์อัลกุรอานและการปฏิบัติตนที่ดี อิหม่ามนั้นสามารถให้คำปรึกษาว่าเราพร้อมจะอุทิศตนหรือไม่
4. การปฏิญาณตน หรือชะฮาดะฮฺ ถ้าหากมั่นใจแล้วว่าคุณอยากจะเป็นมุสลิม สิ่งที่จะต้องทำก็คือการกล่าวที่เรียกว่า ชะฮาดะฮฺ ซึ่งเป็นคำปฏิญาณตนเพื่อประกาศการเดินตามพระประสงค์ของอัลลอฮฺด้วยวาจา ในการกล่าว ชะฮาดะฮฺ จึงมีความหมายว่าจะเดินในทางนี้ตลอดชีวิต คำกล่าวชะฮาดะฮฺ คือ “ลาอิลาฮะอิลลัลลอฮฺ มุหัมมะดุรรอซูลุลลอฮฺ” จึงแปลว่า “ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากอัลลอฮฺ และมุฮัมมัดเป็นศาสนทูตของพระองค์” หลังจากได้มีการปฏิญาณตนแล้วก็ได้เป็นมุสลิมเต็มตัว
5. การเป็นสมาชิกในแวดวงมุสลิมอย่างเป็นทางการ ทำได้จากการชวนพี่น้องมุสลิมมาเป็นพยานตอนได้ปฏิญาณตน ที่จริงแล้วไม่จำเป็นต้องมีพยานในการจะเป็นมุสลิม เพราะพระเจ้าจะทรงรอบรู้ทุกสิ่ง ดังนั้นในการกล่าว ชะฮาดะฮฺ สามารถทำได้โดยลำพัง จากความเข้าใจ ถือว่าได้เป็นมุสลิมแล้ว ในสายพระเนตรของอัลลอฮฺ แต่ถ้าหากอยากได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการจากมัสยิด จะมีการกระทำโดยกล่าว ชะฮาดะฮฺ ต่อหน้าพยานมุสลิมจำนวน 2 คน และอิหม่ามในมัสยิดเพื่อเป็นพยานยืนยัน
6. การทำความสะอาดร่างกาย หลังจากที่ได้เป็นมุสลิมแล้ว สมควรที่ต้องอาบน้ำเพื่อเป็นการชำระร่างกาย ซึ่งในการกระทำเช่นนี้เป็นสัญลักษณ์ว่าได้ละทิ้งอดีต

0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0

ไม่มีบาปใดที่เกินการชำระล้าง หลังจากกล่าว ชะฮาดะฮฺ แล้ว บาปต่าง ๆ ที่มีมาในอดีตจะถูกชำระใหม่ ชีวิตใหม่ได้เริ่มขึ้น u f a b e t จากนี้มุสลิมใหม่ต้องพยายามยกระดับจิตใจโดยการกระทำแต่สิ่งดี

0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0